چندین خودروساز از قبل این قانون را اجرا کرده اند و از تامین کنندگان خواسته اند مواد اصطکاک بدون مس را برای پلت فرم های خود تولید کنند.
مرسدس کلاس C اولین خودرویی بود که به لنت الیگ بدون مس مجهز شد و پس از آن مدل های جدید آئودی (A4، A5، A6، A8، Q5 و Q7) قرار گرفتند.
علاوه بر دایملر، گروه فولکس واگن نیز به منظور در نظر گرفتن سطوح جدید مس، اقدام به به روز رسانی مشخصات سیستم های ترمز خود کرده است.
حتی دنیای پس از فروش نیز باید این تغییر را به سرعت اجرا کند و توزیع کنندگان، فروشندگان قطعات یدکی و مکانیک ها باید آماده عرضه این لنت ها باشند.
قبلاً در دهه 80، تولیدکنندگان لنت ترمز مجبور بودند با ممنوعیت مواد خطرناکی مانند آزبست مقابله کنند و موادی را آزمایش کنند که می توانست مقاومت حرارتی عالی ارائه شده توسط الیاف آزبست را جبران کند.
در دوره گذشته همین اتفاق در مورد مس رخ می دهد. با درگیر کردن تولیدکنندگان در توسعه فرمول هایی که قادر به ارائه ویژگی های سایش و اصطکاک مشابه لنت های حاوی مس هستند.
تولیدکنندگان صرفاً خود را به حذف مس از ترکیب محدود نکردهاند، بلکه سعی کردهاند تا مواد مختلف را به بهترین شکل ممکن ترکیب کنند سولفیدهای فلزی، مواد معدنی، سایندهها، الیاف، ذرات سرامیکی و گرافیت برای به دست آوردن ترکیباتی که توانایی برابری با عملکرد را داشته باشند.
لنت های سنتی حاوی مس از نظر ترمز، صدا، ویژگی های NVH (صدا-ارتعاش-Harschenss)، دوام، تولید گرد و غبار، غیر از طبیعی بودن هنگام ترمزگیری.
با این حال، صدای ترمز همیشه به دلیل فرسوده یا بد بودن لنت ترمز نیست. صدای جیغ و ارتعاشات بیش از حد نیز اغلب می تواند ناشی از خرابی کالیپرهای ترمز، تغییر شکل پین های مکان یابی، و بدیهی است که به دلیل سایش یا تغییرات ضخامت دیسک ترمز نیز ایجاد شود.
کثیفی، تکههای مواد، خوردگی میتواند علت صدای آزاردهنده باشد، اما همچنین نشت روغن ترمز میتواند باعث آسیب شود.
در برخی موارد، این خود لنت ترمز است که دارای خراش، شیار، تغییر شکل است که نشان می دهد چیزی روی سایر اجزای سیستم ترمز و همچنین فرمان یا گیربکس کار نمی کند.