انجیر معمولی یا به طور ساده انجیر (Ficus carica L.) یکی از قدیمی ترین گیاهان کشت شده است. این گیاه در تمامی ادیان و تمدن های بشری به شمار می رود و می توان ادعا کرد که انجیر شاهد توسعه تمدن های بسیاری بوده است.
در گذشته در بسیاری از شیرینی ها و دسرها از انجیر به جای شکر استفاده می شد، اما امروزه به انواع کیک ها و دسرها اضافه می شود. انجیر سرشار از پتاسیم، آهن، فیبر و کلسیم است و گاهی به عنوان ملین و مدر استفاده می شود.
بیش از 750 گونه درخت انجیر در جهان وجود دارد. انواع مختلفی از انجیر خشک در بازار وجود دارد، اما تنها چند نوع خاص نیاز اصلی صنایع غذایی جهان برای انجیر را برآورده می کند.
تفاوت های چشمگیر بین انواع انجیر در رنگ اگزوکارپ (پوست بیرونی)، رنگ گوشت، ظاهر و اندازه دیده می شود. به طور معمول، رنگ انجیر از سفید تا سیاه متغیر است.
علاوه بر این، رنگ پالپ از عسلی تا بنفش آلو متفاوت است. انجیر از اندازه بسیار کوچک تا گلابی بزرگ است. با وجود تفاوت های مشهود در ظاهر و ویژگی های ظاهری، همه انواع انجیر از نظر طعم و عطر تقریباً یکسان هستند. در واقع آنها فقط در شیرینی با هم تفاوت دارند.
بلک میشن: این نوع طعم بسیار شیرینی دارد و برای تهیه انواع دسر و پای مناسب است. می توان آن را با ماست و انواع پنیر مصرف کرد. برخلاف تصور رایج، این نوع انجیر سیاه نیست، بلکه دارای رنگ بنفش آبی است.
انجیر سیاه دارای گوشت صورتی سفت و رطوبت فراوان است. به دلیل شیرینی دلپذیری که دارند معمولا در تولید انجیر خشک استفاده می شود.
بوقلمون قهوه ای: این نوع انجیر به خاطر میوه های کشیده (شبیه گلابی) و اگزوکارپ قهوه ای مایل به ارغوانی تیره معروف است. در مقایسه با انواع دیگر انجیر، طعم کمتری دارد.
انجیر بوقلمون قهوه ای از نظر ظاهری شباهت زیادی به انجیر سیاه دارد اما شیرینی کمتری دارد. انجیر قهوه ای بوقلمون را می توان در سالاد و دسر با افزودن شیرین کننده استفاده کرد.
