اولین نمونه های پشم سنگ اصفهان پاشیده شدن سرباره مذاب است که در طی فوران آتشفشانی توسط باد بلند شده و به نخ های نازکی تبدیل می شود.
با توجه به چنین الیافی، ادوارد پری، صنعتگر انگلیسی به این نتیجه رسید که آنها می توانند به یک عایق ایده آل تبدیل شوند و در سال 1840 فرآیند تشکیل رشته ها از سرباره کوره بلند را بازتولید کرد.
فرآیند باز تولید پشم سرباره منجر به استنشاق الیاف توسط کارگران شد که آزادانه در اطراف مغازه پرواز می کردند. در نتیجه چندین نفر مجروح شدند و خود پری ایده تولید پشم معدنی را رها کرد.
پس از 30 سال، تولید صنعتی پشم معدنی در کارخانه متالورژی در شهر آلمانی Georgsmarienhutte با در نظر گرفتن اشتباهات انگلیسی راه اندازی شد.
ویژگی های پشم معدنی پشم معدنی یک ماده الیافی عایق حرارت است که از سنگ های ذوب شده، سرباره های متالورژی یا مخلوط آنها با چگالی 10 تا 400 کیلوگرم بر متر مکعب بسته به محیط مقصد ساخته می شود.
زیرگونه های معدنی پشم شیشه و سنگ هستند. این مواد در ویژگی هایی مانند طول و ضخامت الیاف، مقاومت در برابر حرارت، مقاومت در برابر بارهای دینامیکی، رطوبت سنجی و هدایت حرارتی با یکدیگر متفاوت هستند.
هر ماده عایق حرارتی مبتنی بر پشم معدنی دارای سطح بالایی از جذب صدا است – در فیبر فوق نازک بازالت (BSTV) این شاخص به مطلق نزدیک می شود. همه انواع پشم معدنی، به استثنای BSTV، حاوی 2.5 تا 10٪ چسباننده هستند که معمولاً بر اساس رزین های فنل فرمالدئید هستند.
هر چه درصد این مواد در پشم کمتر باشد، احتمال تبخیر فنل کمتر است (اگرچه مقدار رزین بالا مقاومت بهتری در برابر رطوبت می دهد).
استفاده از رزینهای باندینگ در پشم معدنی هم از نظر تکنولوژیکی تنظیم میشود (معمولاً کمتر از 4٪ در آنجا وجود دارد و اینها رزینهای جامدی هستند که در شرایط عملیاتی پایدار هستند) و هم از طریق جیرهبندی انتشار (ایزوله) اجزای آنها.
در عین حال، هدف این است که اطمینان حاصل شود که محتوای مواد مربوطه در هوا زیر MPC است، حتی اگر در مورد حجم بسته اتاق صحبت کنیم.
این رویکرد (جیره بندی محتوای یک ماده در یک ماده و استخراج آن از آن به منظور اطمینان از MPC) برای مواد مختلف و مواد تشکیل دهنده آنها رایج است.